با فعال سازي تلفن همراه، مي توانيد بدون اتصال به اينترنت و از طريق پيامک اقدام به ارسال پيام عمومي و نظر در پارسي يار نماييد.
براي ارسال پيام به پارسي يار، کافيست + در ابتداي پيامک بگذاريد و متن مورد نظر خود را وارد نماييد و به شماره 3000226060 ارسال نماييد.
براي ارسال نظر برای آخرين پيامي که با پيامک به پارسي يار فرستاه ايد، کافيست ++ در ابتداي پيامک بگذاريد و متن مورد نظر خود را وارد نماييد و به شماره 3000226060 ارسال نماييد.
در ازاي ارسال هر پيامک براي پارسي يار مبلغ 130 ريال از اعتبار کاربري شما کسر خواهد شد.
براي بارگذاري فايلهاي رسانه اي اينجا را کليک کنيد.
در بخش آدرس رسانه، کليه آدرسهاي تصويري، آدرسهاي صوتي با فرمت mp3، wav، wma، mid و آدرسهاي فيلم با فرمت mp4، wmv، 3gp، 3gpp، avi، mov، flv و آدرسهاي فلش با پسوند swf پشتيباني مي شود.
همچنين کليپهاي مربوط به سايت آپارات، با لينک مستقيم آن کليپ پشتيباني مي شود.
توجه : برچسب هاي زير در متن ارسالي شما قابل استفاده است. در حين ارسال پيام براي
هر کاربر، داده مربوط به آن کاربر جايگزين اين بر چسب ها مي شود.
*pb:BlogNic* : عنوان کاربر در پارسي يار
*pb:BlogAuthor* : نام و نام خانوادگي مدير وبلاگ
*pb:BlogTitle* : عنوان وبلاگ
*pb:BlogUrl* : آدرس کامل وبلاگ
گزينه ها:
هر گزينه بايد در يک سطر مستقل قرار گيرد. گزينه ها با کليد Enter جدا شوند.
براي هر پيام حداقل دو و حداکثر ده گزينه قابل تعيين است.
+کاش ميشد لحظه اي پرواز کرد حرفهاي تازه را آغاز کرد
کاش مي شد خالي از تشويش بود برگ سبزي تحفه درويش بود
کاش تا دل ميگرفت و مي شکست عشق مي آمد کنارش مي نشست
کاش با هردل دلي پيوند داشت هرنگاهي يک سبد لبخند داشت
کاش اين لبخند ها پايان نداشت سفره ها تشويش آب و نان نداشت
کاش مي شد ناز را دزديد و برد بوسه را با غنچه هايش چيد و برد
کاش ديواري ميان ما نبود بلکه ميشد آن طرف تر را سرود
فقر ، كتيب? سه هزار سالهاي است
كه روي آن يادگاري نوشتهاند...
فقر، پوست موزي است
كه از پنجره يك اتومبيل به خيابان انداخته
ميشود .....
فقر ، همه جا سر ميكشد ...
فقر، شب را " بي غذا " سر كردن نيست
فقر، روز را " بي انديشه" به سر
بردن است..... . - داش هادي
+بچگي يعني: وقتيکه فاصله ي دستشويي تا اتاقمونو مي دويديم
و از اينکه لولو ما رو نمي خورد فرياد مي زديم، هـــوراااا
+کودک که بوديم چه دلهاي بزرگي داشتيم،اکنون که بزرگيم چه دلتنگيم
کاش همان کودکي بوديم که حرفهايش رااز نگاهش ميشد خواند،اما اکنون اگر
فرياد هم بزنيم کسي نمي فهمد ودلخوش کرده ايم که سکوت کرده ايم.
+خدايا !
چنان نزديکي
که نمي توانم ببينمت .
صداي تو هر لحظه با من سخن مي گويد
اما من آن را نمي شنوم .
مرا به اعماق درونم ببر
تا شکوه بي پرده جمال تو را بشنوم .
مرا بياموز
پيوسته تو را بجويم
و همواره به عنوان يگانه پناهگاهم
به تو رو کنم .